Pedro Costa
- Non confundir con Pedro Costa Musté (Barcelona, 1941-Torrelodones, 2016 ), guionista, produtor e director de cine e televisión catalán.
(2020) | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 3 de marzo de 1959 (65 anos) Lisboa, Portugal |
Educación | Universidade de Lisboa |
Actividade | |
Ocupación | director de cinema, director de fotografía, montador, guionista, deseñador de iluminación |
Empregador | Tokyo Zokei University (en) |
Compañeiro profesional | Ventura (pt) |
Premios | |
| |
Pedro Costa, nado en Lisboa o 3 de marzo de 1959, é un director de cine portugués, coñecido como un innovador na área do cine experimental e docu-ficción. Emprega como ferramentas básicas de gravación as cámaras lixeiras de vídeo dixital. As súas planificacións estéticas recollen os principios do denominado cine directo. Está considerado como o herdeiro dos documentais en 16 mm do grupo Novo cinema portugués.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Pedro Costa é fillo do xornalista e realizador de televisión Luís Filipe Costa. Abandonou os seus estudos de historia na Universidade de Lisboa para ingresar na Escola Superior de Teatro e Cinema.
Logo de traballar como axudante de dirección para varios directores -como Jorge Silva Melo e João Botelho-, fixo o súa primeira longametraxe Ou Sangue (O sangue) en 1989. Pertence, como Teresa Villaverde, á xeración xurdida nos anos 90 do século XX.
A obra de Pedro Costa continúa a tarefa iniciada en Portugal por Manoel de Oliveira e António Campos, na que o cine inspírase no concepto antropoloxía visual, tradición tamén explorada por cineastas como António Reis e Ricardo Costa, quen utilizan a docu-ficción.
Moitas das súas películas están feitas nun barrio de Lisboa habitado por persoas marxinadas onde grava en ambientes reais -sen ningún tipo de decorado- nun ton narrativo que se achega aos documentais. Pero traballa coa sensibilidade, preto da ficción, quere lograr imaxes-sentimentos (citou, entre outros, a Renoir ou Mizoguchi). É famoso polo seu estilo ascético para describir ás situacións de desesperación que sofren os pobres e marxinados, sen ser sociolóxico. Non é de estrañar que fixese a película Onde jaz o teu sorriso? (2001), un documental sobre Danièle Huillet e Jean-Marie Straub.
Xa con No Quarto da Vanda (2000), logrou unha nova modernidade expresiva, que resultou rubricada con Juventude em Marcha (2006): en ambos filmes a imaxe dixital remitíase aos grandes mestres do clarescuro e removía toda a poética do realismo precedente.
A súa recente película Ne change rien, documental rodado en Portugal e Francia, céntrase nunha cantante que vive entre ensaios e gravacións nun ático, por unha banda, e no escenario dun café.
Filmografía
[editar | editar a fonte]- 1984 - É Tudo Invenção Nossa
- 1989 - O Sangue
- 1995 - Casa de Lava
- 1997 - Ossos (Huesos)
- 2000 - No Quarto da Vanda
- 2001 - Où gît votre sourire enfoui? Onde jaz o teu sorriso?, cos cineastas Danièle Huillet e Jean-Marie Straub
- 2006 - Juventude em Marcha. Película seleccionada para o Festival de Cannes de 2006
- 2007 - Memories
- 2007 - O Estado do Mundo — Capítulo Tarrafal
- 2009 - Ne Change Rien (A experiencia como cantante da actriz Jeanne Balibar).[1]100 minutos. con Jeanne Balibar, Rodolphe Burger, Hervé Loos e Arnauld Dieterlen.
- 2014 - Cabalo Diñeiro
- 2019 - Vitalina Varela
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Génesis en claroscuro", artigo en El País, 11 de xuño de 2010 (en castelán).
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Ficha de Pedro Costa en IMDb.
- "Un punki en el barrio", artigo no xornal Público, 6 de xuño de 2009 (en castelán).
- Entrevista a Pedro Costa en YouTube.